ត្បាញក្រណាត់សាច់លីនិនជារបរប្រពៃណីរបស់ជនជាតិ ម៉ុង នៅឃុំ លុងតាម ស្រុក ក្វានបា (ខេត្ត ហាយ៉ាង)។ របរត្បាញក្រណាត់សាច់លីនិនបានរួមចំណែកជួយអោយជនជាតិ ម៉ុង នៅទីនេះ រួចផុតពីភាពក្រីក្រនិងឈានឡើងក្លាយជាអ្នកមាន។ រូបថត៖ អានថាញ់ដាត
ឃុំ មីហ្វា ទីរួមខេត្ត ប៊ិញមិញ ខេត្ត វិញឡុង ជាច្រើនឆ្នាំមកទល់ពេលនេះល្បីឈ្មោះដោយមានមុខរបរធ្វើហុកគី (ពពុះសណ្តែក)។ តាមចាស់ៗ ក្នុងឃុំឲ្យដឹងថា របរធ្វើហុកគីនៅភូមិ មីហ្វា បានកកើតឡើងនិងអភិវឌ្ឍប្រហែល ១០០ ឆ្នាំហើយ។
ក្រោយរយៈពេល ៦ ឆ្នាំដាក់ដំណើរការកម្មវិធី "ឃុំមួយផលិតផលមួយ" (OCOP) ខេត្ត បាកលៀវ មានផលិតផល OCOP បានទទួលស្គាល់ចំនួន ១៣២ ក្នុងនោះមានចំនួន ៣៣ ផលិតផលសម្រេចបានស្តង់ដារផ្កាយ ៤ និងចំនួន ៩៩ ផលិតផលសម្រេចបានស្តង់ដារផ្កាយ ៣។ លោក ដាំង មិញផាប នាយសាខានាយកដ្ឋាន អភិវឌ្ឍន៍ជនបទខេត្ត បាកលៀវ បានឲ្យដឹងថា ដើម្បីអតិថិជនស្គាល់ផលិតផល OCOP ខេត្តបានដាក់ដំណើរការសកម្មភាពផ្សព្វផ្សាយ ជំរុញពាណិជ្ជកម្មជាច្រើន បង្កើតលក្ខខណ្ឌសម្រាប់នីតិបុគ្គល OCOP ចូលរួមផ្សារណាត់ថ្នាក់ខេត្ត ថ្នាក់តំបន់ ថ្នាក់ជាតិក៏ដូចជាអន្តរជាតិ។
ស្ថិតក្នុងខ្សែព្រឹត្តិការណ៍នៃកម្មវិធីទេសចរណ៍ "ឆ្លងតាមរយៈតំបន់បេតិកភណ្ឌ វៀតបាក់ លើកទី ១៥ - បាក់កាន ឆ្នាំ ២០២៤ ទិវាបុណ្យកសិផល OCOP (កម្មវិធីឃុំមួយផលិតផលមួយ) និងវប្បធម៌ភោជនាហារខេត្តទាំង ៦ វៀតបាក់ រួមមាន៖ បាក់កាន ថាយង្វៀន ត្វៀនក្វាង ហាយ៉ាង ឡាងសឺន និង កាវបាំង ទើបតែប្រព្រឹត្តឡើងនៅខេត្ត បាក់កាន។
បន្តអភិរក្ស និងអភិវឌ្ឍលក្ខណៈប្រពៃណីនីមួយៗនៃភូមិរបរផលិតម្រ័ក្សណ៍ខ្មុក តឿង ប៊ិញហៀប កន្លែងត្រូវបានចាត់ទុកថាជាភូមិដ៏ចំណាស់ជាងគេមួយក្នុងខេត្ត ប៊ិញយឿង ត្រូវបានឆ្លងកាត់បង្កបង្កើតឡើងនិងអភិវឌ្ឍន៍រាប់រយឆ្នាំ។ ត្រូវបានទទួលស្គាល់ជាបេតិកភណ្ឌវប្បធម៌អរូបីជាតិតាំងពីឆ្នាំ ២០១៦ ភូមិរបរនេះមិនត្រឹមតែជាកន្លែងផលិតបណ្តាវណ្ណកម្មម្រ័ក្សណ៍ខ្មុកដ៏វិសេសវិសាលប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងជាកន្លែងចិញ្ចឹមបីបាច់ប្រភពជីវិតអោយកម្មកររាប់ពាន់នាក់ និងរួមចំណែកដល់សេដ្ឋកិច្ចក្នុងមូលដ្ឋានផងដែរ។
ក្ដាប់បានតម្រូវការអតិថិជនអំពីផលិតផលស្អាត សុវត្ថិភាព បង ង្វៀន វៀតឡឹម នាយកក្រុមហ៊ុន សឺនយឿង ហ្គ្រីនហ្វាម នៅភូមិ កីគ្វាវ ឃុំ ខាងញឹត ស្រុក សឺនយឿង (ខេត្ត ត្វៀនក្វាង) បានបង្វែរទិសដៅពីដាំបន្លែជលវប្បកម្មមកដាំត្រសក់ផ្អែមសំណាញ់ ក្នុងផ្ទះសំណាញ់ សម្រេចបានប្រាក់ចំណូលរាប់ពាន់លានដុងក្នុងមួយឆ្នាំ។
ស្រុកព្រំដែន ផុងថូ ជាស្រុកមួយក្នុងចំណោមស្រុកទាំងបួននៃខេត្ត ឡៃចូវ ត្រូវបានធម្មជាតិអំណោយផលប្រទានអោយតែចំណាស់ជាច្រើនដើមក្រោមដងព្រៃស្រោងធម្មជាតិ។ បច្ចុប្បន្នស្រុកមានតែចំណាស់ប្រហែល ៨.០០០ ដើមហើយជាមូលដ្ឋានមានចំនួនដើមតែចំណាស់ច្រើនជាងគេបំផុតនៅខេត្ត។
របរផលិតទឹកត្រីប្រពៃណីនៅទីក្រុងឆ្នេរសមុទ្រ ផានធៀត (ខេត្ត ប៊ិញធន់) មានប្រវត្តិរាប់រយឆ្នាំមកហើយ។ ទឹកត្រីនៅទីនេះត្រូវបានចម្រាញ់សុទ្ធសាធដោយមានសារធាតុផ្សំអំបិលគ្រាប់និងត្រីបណ្តូលអំពៅត្រូវបាននេសាទនៅដំបន់សមុទ្រនៃមូលដ្ឋាន។
ម៉ែនម៉ែន ជាភោជនាហារប្រចាំថ្ងៃរបស់បងប្អូនជនជាតិ ម៉ុង។ ដើម្បីទទួលបាន ម៉ែនម៉ែន មួយចានដ៏ឆ្ងាញ់ បងប្អូនជនជាតិត្រូវជ្រើសរើសគ្រាប់ពោតណាមូលនិងថ្លោសបំផុត មិនមានដង្កូវ មិនដុះផ្សិត ហាលស្ងួតរួចយកទៅកិន។
