ហ្វើពណ៌ផ្កាឈូក - ភាពល្អឥតខ្ចោះនៃដែនដី "ខ្ពង់រាប ស"

ឃុំ មីហ្វា ទីរួមខេត្ត ប៊ិញមិញ ខេត្ត វិញឡុង ជាច្រើនឆ្នាំមកទល់ពេលនេះល្បីឈ្មោះដោយមានមុខរបរធ្វើហុកគី (ពពុះសណ្តែក)។ តាមចាស់ៗ ក្នុងឃុំឲ្យដឹងថា របរធ្វើហុកគីនៅភូមិ មីហ្វា បានកកើតឡើងនិងអភិវឌ្ឍប្រហែល ១០០ ឆ្នាំហើយ។

ក្រោយរយៈពេល ៦ ឆ្នាំដាក់ដំណើរការកម្មវិធី "ឃុំមួយផលិតផលមួយ" (OCOP) ខេត្ត បាកលៀវ មានផលិតផល OCOP បានទទួលស្គាល់ចំនួន ១៣២ ក្នុងនោះមានចំនួន ៣៣ ផលិតផលសម្រេចបានស្តង់ដារផ្កាយ ៤ និងចំនួន ៩៩ ផលិតផលសម្រេចបានស្តង់ដារផ្កាយ ៣។ លោក ដាំង មិញផាប នាយសាខានាយកដ្ឋាន អភិវឌ្ឍន៍ជនបទខេត្ត បាកលៀវ បានឲ្យដឹងថា ដើម្បីអតិថិជនស្គាល់ផលិតផល OCOP ខេត្តបានដាក់ដំណើរការសកម្មភាពផ្សព្វផ្សាយ ជំរុញពាណិជ្ជកម្មជាច្រើន បង្កើតលក្ខខណ្ឌសម្រាប់នីតិបុគ្គល OCOP ចូលរួមផ្សារណាត់ថ្នាក់ខេត្ត ថ្នាក់តំបន់ ថ្នាក់ជាតិក៏ដូចជាអន្តរជាតិ។

ស្ថិតក្នុងខ្សែព្រឹត្តិការណ៍នៃកម្មវិធីទេសចរណ៍ "ឆ្លងតាមរយៈតំបន់បេតិកភណ្ឌ វៀតបាក់ លើកទី ១៥ - បាក់កាន ឆ្នាំ ២០២៤ ទិវាបុណ្យកសិផល OCOP (កម្មវិធីឃុំមួយផលិតផលមួយ) និងវប្បធម៌ភោជនាហារខេត្តទាំង ៦ វៀតបាក់ រួមមាន៖ បាក់កាន ថាយង្វៀន ត្វៀនក្វាង ហាយ៉ាង ឡាងសឺន និង កាវបាំង ទើបតែប្រព្រឹត្តឡើងនៅខេត្ត បាក់កាន។

បន្តអភិរក្ស និងអភិវឌ្ឍលក្ខណៈប្រពៃណីនីមួយៗនៃភូមិរបរផលិតម្រ័ក្សណ៍ខ្មុក តឿង ប៊ិញហៀប កន្លែងត្រូវបានចាត់ទុកថាជាភូមិដ៏ចំណាស់ជាងគេមួយក្នុងខេត្ត ប៊ិញយឿង ត្រូវបានឆ្លងកាត់បង្កបង្កើតឡើងនិងអភិវឌ្ឍន៍រាប់រយឆ្នាំ។ ត្រូវបានទទួលស្គាល់ជាបេតិកភណ្ឌវប្បធម៌អរូបីជាតិតាំងពីឆ្នាំ ២០១៦ ភូមិរបរនេះមិនត្រឹមតែជាកន្លែងផលិតបណ្តាវណ្ណកម្ម​ម្រ័ក្សណ៍ខ្មុកដ៏វិសេសវិសាលប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងជាកន្លែងចិញ្ចឹមបីបាច់ប្រភពជីវិតអោយកម្មកររាប់ពាន់នាក់ និងរួមចំណែកដល់សេដ្ឋកិច្ចក្នុងមូលដ្ឋានផងដែរ។

ក្ដាប់បានតម្រូវការអតិថិជនអំពីផលិតផលស្អាត សុវត្ថិភាព បង ង្វៀន វៀតឡឹម នាយកក្រុមហ៊ុន សឺនយឿង ហ្គ្រីនហ្វាម នៅភូមិ កីគ្វាវ ឃុំ ខាងញឹត ស្រុក សឺនយឿង (ខេត្ត ត្វៀនក្វាង) បានបង្វែរទិសដៅពីដាំបន្លែជលវប្បកម្មមកដាំត្រសក់ផ្អែមសំណាញ់ ក្នុងផ្ទះសំណាញ់ សម្រេចបានប្រាក់ចំណូលរាប់ពាន់លានដុងក្នុងមួយឆ្នាំ។

ស្រុកព្រំដែន ផុងថូ ជាស្រុកមួយក្នុងចំណោមស្រុកទាំងបួននៃខេត្ត ឡៃចូវ ត្រូវបានធម្មជាតិអំណោយផលប្រទានអោយតែចំណាស់ជាច្រើនដើមក្រោមដងព្រៃស្រោងធម្មជាតិ។ បច្ចុប្បន្នស្រុកមានតែចំណាស់ប្រហែល ៨.០០០ ដើមហើយជាមូលដ្ឋានមានចំនួនដើមតែចំណាស់ច្រើនជាងគេបំផុតនៅខេត្ត។

របរផលិតទឹកត្រីប្រពៃណីនៅទីក្រុងឆ្នេរសមុទ្រ ផានធៀត (ខេត្ត ប៊ិញធន់) មានប្រវត្តិរាប់រយឆ្នាំមកហើយ។ ទឹកត្រីនៅទីនេះត្រូវបានចម្រាញ់សុទ្ធសាធដោយមានសារធាតុផ្សំអំបិលគ្រាប់និងត្រីបណ្តូលអំពៅត្រូវបាននេសាទនៅដំបន់សមុទ្រនៃមូលដ្ឋាន។

ម៉ែនម៉ែន ជាភោជនាហារប្រចាំថ្ងៃរបស់បងប្អូនជនជាតិ ម៉ុង។ ដើម្បីទទួលបាន ម៉ែនម៉ែន មួយចានដ៏ឆ្ងាញ់ បងប្អូនជនជាតិត្រូវជ្រើសរើសគ្រាប់ពោតណាមូលនិងថ្លោសបំផុត មិនមានដង្កូវ មិនដុះផ្សិត ហាលស្ងួតរួចយកទៅកិន។

ក្រោយរយៈពេលជាង ៥ ឆ្នាំដាក់ដំណើរការកម្មវិធី "ឃុំមួយផលិតផលមួយ" (OCOP) ខេត្ត ដាក់ណុង បានបង្កើតចេញផលិតផលទំនិញ មានគុណភាពខ្ពស់ជាច្រើន មានលក្ខណៈដាច់ដោយឡែករបស់ខេត្ត។ ផលិតផល OCOP ជាច្រើនរបស់ខេត្ត ដាក់ណុង បញ្ជាក់បានពាណិជ្ជសញ្ញា គុណភាព រួមចំណែកលើកកម្ពស់កម្រិតតម្លៃកសិផល ដាក់ណុង។

រកឃើញប្រភេទ ភើរីឡា (Perilla) អន្តោគ្រាម តាភីន មានគុណភាពលេចធ្លោ ជាងគេបើធៀបជាមួយនឹងបណ្តាប្រភេទ ភើរីឡា ត្រូវបានដាំនៅតំបន់ទំនាប អ្នកស្រី ត្រឹន អាញ់ស៊ន់ នៅភូមិ សាសែង ឃុំ តាភីន ទីរួមខេត្ត សាប៉ា (ខេត្ត ឡាវកាយ) បានក្លៀវក្លាហ៊ានបង្កើតសហករណ៍ សាប៉ា Secrets។

ខូវសែន គឺជាប្រភេទនំពិសេសដាច់ដោយឡែករបស់ជនជាតិ ថៃ ស នៅទីរួមខេត្ត មឿងឡាយ (ខេត្ត ឌៀនបៀន)។ នំនេះជាធម្មតាត្រូវបានធ្វើក្នុងរយៈពេលចាប់ពីខែទី ១០ ដល់ខែទី ១២ (ចន្ទគតិ) ជារៀងរាល់ឆ្នាំ។

​ដោយមានគោលបំណងលើកកម្ពស់តម្លៃកសិផល វៀតណាម អ្នកគ្រូ បាច់ ធីគីមង៉ឹន គ្រូបង្រៀនគីមីវិទ្យានៃអនុវិទ្យាល័យទីរួមស្រុក ជូ ស្រុក លុកង៉ាន (ខេត្ត បាក់យ៉ាង) បានស្រាវជ្រាវនិងផលិតដោយជោគជ័យនូវផលិតផលទឹកខ្មេះពីផ្លែគូលែន។

វាលទំនាបទន្លេ គឺវឡុង មានផលិតផលពិសេសប្រចាំតំបន់ មុខម្ហូបល្បី ឈ្មោះជាច្រើន ក្នុងនោះមាននំកំប៉ុង (បាញ់កុង) ដាយតឹម ផងដែរ។ នេះគឺជា មុខម្ហូបមានតាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ លក្ខណៈពិសេស ដាច់ដោយឡែក របស់បងប្អូនជនជាតិ ខ្មែរ នៅឃុំ ដាយតឹម ស្រុក មីស្វៀន (ខេត្ត សុកត្រាំង)។

ដំណើបតាន មឿងវ៉ា ជាពូជស្រូវពិសេសប្រចាំតំបន់របស់ស្រុក សូបកូប (ខេត្ត សឺនឡា)។ ត្រូវបានសាបព្រោះលើវាលស្រែទីកណ្តាលឃុំ មឿងវ៉ា ប្រភេទ ដំណើបនេះកាន់តែផ្តល់ទិន្នផលនិងគុណភាពខ្ពស់ជាង។

ខេត្ត កាវបាំង មិនត្រឹមតែល្បីឈ្មោះដោយមានកេរដំណែល រមណីយដ្ឋានដ៏មហាសាលជាច្រើនប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងត្រូវបានមនុស្សម្នាជាច្រើនដឹងឮដល់តាមរយៈមុខម្ហូបដ៏ឆ្ងាញ់ ទាក់ទាញ ក្នុងនោះមានចាហួយខ្មៅ ទៀតផង។

ក្នុងចំណោមមុខម្ហូបសាមញ្ញជាច្រើនត្រូវបានកំណត់នាមដ្ឋាន មី ក្វាង ត្រូវបានអង្គការឯតទគ្គកម្មទ្វីបអាស៊ីបង្កើតកំណត់ត្រាជាមុខម្ហូបមួយក្នុងចំណោមមុខម្ហូប វៀតណាម ទាំង ១២ សម្រេចបាន "តម្លៃភោជនាហារទ្វីប អាស៊ី"។

ជីវភាពរស់នៅរបស់ជនជាតិ សេដាំង ផ្សារ ភ្ជាប់ជាមួយព្រៃភ្នំ ស្រែចម្ការបានជាភោជនាហារ មានលក្ខណៈដ៏ល្អឯក សម្បូរទៅដោយអត្ត សញ្ញាណ។ ចំពោះជនជាតិ សេដាំង អង្ករខ្សាយ គឺជាស្បៀងអាហារចម្បង។ ក្នុងមួយថ្ងៃ ពួក គាត់ទទួលទានអាហារពីរពេលជា សំខាន់អាហារ ពេលព្រឹកនិងអាហារពេលល្ងាច។ អង្ករត្រូវ បានចម្អិនជាបាយដោយវិធីផ្សេងៗ គ្នា ជាទូទៅ គឺប្រើឆ្នាំងនិងដាក់ក្នុងបំពង់ឫស្សី។

មុខរបរផលិតក្រដាសចន្ទន៍ Balansa នៅភូមិ សួយ-ក ឃុំ ហ៊ើបហ្វា បច្ចុប្បន្ន គឺឃុំ កាវសឺន ស្រុក លឿងសឺន (ខេត្ត ហ្វាប៊ិញ) បានមានពីយូរ លង់ណាស់មក ហើយ ត្រូវបានជនជាតិ មឿង ក្នុងភូមិអភិរក្ស ថែរក្សារាប់រយ ឆ្នាំកន្លងមកហើយ។

ដើម្បីលើកកម្ពស់តម្លៃផ្លែទៀបបារាំងពាំនាំមកនូវប្រសិទ្ធិភាពសេដ្ឋកិច្ចស័ក្តិសមជាមួយនឹងកម្លាំងពលំរបស់មាមីងកសិករ ក្រុមហ៊ុនទទួលខុសត្រូវមានកម្រិតកែច្នៃកសិផល គីមញៀន នៅឃុំ ធើយហ៊ឹង ស្រុក គើ-ដ (ទីក្រុង កឹនធើ) បានខិតខំស្រាវជ្រាវនិងអោយចេញទីផ្សារនូវផលិតផលតែទៀបបារាំង គីមញៀន។

មិនត្រឹមតែទាក់ទាញដោយរឿងនិទានអំពីលោកប្រុស បាកលៀវ ឬកវីនិពន្ធបទចម្រៀង កាវ វ៉ាន់ឡូវ ប៉ុណ្ណោះទេ ខេត្ត បាកលៀវ ក៏ត្រូវបានគេស្គាល់តាមរយៈតំបន់រោងចក្រផលិតអគ្គិសនីដើរដោយកម្លាំងខ្យល់ វត្តអារាម ខ្មែរ ដ៏បរមបុរាណ។ល។

ឆ្លៀតប្រើប្រាស់សក្តានុពល ឧត្តមភាពមូលដ្ឋាន​បង ដាំង ខាញ់យុយ នៅឃុំ ត្រឿងដុង ទីរួមស្រុក​ហ្វាថាញ់ (ខេត្ត តីនិញ) បានកែច្នៃម្សៅដំឡូងមី​ដោយជោគជ័យ បង្កើតបានជាប្រភេទនំ បាញ់​ត្រាង ដ៏សែនស្តើង រសជាតិត្រូវមាត់​អតិថិជន។

ផ្តើមពីការអនុវត្តគោលការណ៍ផលិតស្រូវតាមទិសដៅសុវត្ថិភាពអនាម័យភោជនាហារ សហករណ៍ តឹនឡុង នៅឃុំ វិញទឿង ស្រុក វីធុយ (ខេត្ត ហូវយ៉ាង) បានកសាងពាណិជ្ជសញ្ញា "អង្ករស្អាត វីធុយ" ដោយជោគជ័យសម្រេចស្តង់ដារផលិតផល OCOP ផ្កាយ ៤ លំដាប់ថ្នាក់ខេត្ត។

កាតំតាមភាសា ខ្មែរ មានន័យថា "ផ្លែទទឹម" ជាប្រភេទនំត្រូវបានវេចដោយស្លឹកត្នោត។ នំ កាតំ មានអត្ថន័យនៃភាពគ្រប់គ្រាន់បរិបូណ៌ ដ៏ស្ដុកស្ដម្ភ ត្រូវបានធ្វើនាឱកាសពិធីបុណ្យទាន បុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីប្រពៃណីរបស់ជនជាតិ ខ្មែរ។

ដើម្បីកែលម្អចម្ការដំណាំមិនផ្តល់ផល អភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ចចម្ការលក្ខណៈ គ្រួសារ លើកបង្កើនប្រាក់ចំណូលជូនបងប្អូនជនជាតិ ឆ្នាំ ២០២២ មជ្ឈមណ្ឌលជំរុញកសិកម្មខេត្ត ហាយ៉ាង បានដាក់ដំណើរការគំរូចិញ្ចឹមមាន់ស្រុក - មាន់ ហ្មុង លក្ខណៈពាណិជ្ជកម្មប្រើទ្រនាប់ទ្រាប់តាមទិសដៅសុវត្ថិភាពជីវសាស្រ្ត។

ស្រុក ត្រាមតូវ (ខេត្ត អៀនបាយ) បច្ចុប្បន្នមានតំបន់មួយចំនួនដាំត្រាវប្រកបដោយចីរភាពត្រូវបានគាំពារកម្មសិទ្ធិបញ្ញាផ្ទៃដីរាប់រយហិកតានៅបណ្តាឃុំ៖ បានមូ បានកុង សាហូ។ល។ ដើមឡើយជាវិស្វករកសិកម្មស្រាប់ លោក វូ ឡេជុងអាញ់ ប្រធានគណៈកម្មាធិការប្រជាជនស្រុក ត្រាមតូវ មានប្រសាសន៍ថា ត្រាវដាំលើភ្នំធម្មតាត្រូវបានដាំនៅពាក់កណ្តាលខែ មីនា និងប្រមូលផលនៅចន្លោះពីចុងខែ កញ្ញា ដល់ខែ វិច្ឆិកា។

ដោយមានទិសស្លោក "ផលិតផលបៃតង ផ្តល់បរិស្ថានបៃតង ដើម្បីសហករណ៍មួយបៃតងជានិច្ច" សហករណ៍ទំពាំងបាយជូរ Evergreen និញធន់ នៅទីក្រុង ផានរ៉ាង - ថាបចាម (ខេត្ត និញធន់) ជារៀងរាល់ឆ្នាំបានផ្គត់ផ្គង់ទំពាំងបាយជូរចេញទៅទីផ្សារចំនួន ១២០ តោន ហើយផលិតផលទំពាំងបាយជូរមានគុណភាពខ្ពស់ជាច្រើនបន្ទាប់ពីកែច្នៃរួច។

ដោយមានផ្ទៃដីជាង ៣.១០០ ហិកតា ស្ថិតនៅកម្រិតកម្ពស់ ២៥០ ម៉ែត្រ បើធៀបនឹងនីវ៉ូទឹកសមុទ្រហើយត្រូវបានចរន្តទឹកជ្រោះតូចៗ ជាច្រើនពាំនាំមក នូវកករល្បាប់បំពូនបន្ថែមដូចជា ង៉យធៀ ណាំដុង ណាំតុក វាលស្រែ មឿង-ឡ ទីរួមខេត្ត ងៀឡូ (ខេត្ត អៀនបាយ) សមស្របសម្រាប់ការ ដាំដុះពូជស្រូវពិសេសៗ ប្រចាំតំបន់នេះណាស់ ជាពិសេសគឺ សែងគូ។

ជាផលិតផលថ្មី បានបង្ហាញខ្លួនលើកដំបូងនៅប្រទេស វៀតណាម ទឹក ដមផ្កាដូងរបស់ក្រុមហ៊ុនទទួលខុសត្រូវមានកម្រិត ត្រាវិញ ហ្វាម (Sokfarm) នៅស្រុក ទៀវកឹន (ខេត្ត ត្រាវិញ) កំពុងទទួលបានការឆ្លើយតបជាវិជ្ជមាន ពីអតិថិជន ហើយបានគណៈកម្មការប្រជាជនខេត្ត ត្រាវិញ អនុម័តទទួល ស្គាល់ សម្រេចគុណភាព OCOP (កម្មវិធីឃុំមួយផលិតផលមួយ)។

អាស្រ័យដោយដងទន្លេ ក្រុងណូ រីកដុះដាលនិងបំពូនកករល្បាប់បន្ថែម និងភាពឧស្សាហ៍ព្យាយាម ស៊ូទ្រាំលំបាកលំបិនរបស់កសិករ វាលស្រែឃុំ បួនច្វហ៍ ស្រុក ក្រុងណូ បានក្លាយជាតំបន់ផលិតស្បៀងអាហារគោលដៅដ៏សំខាន់របស់ខេត្ត ដាក់ណុង។ នេះក៏ជាមូលដ្ឋានដែលមាន បរិមាណផល ទិន្នផលនិងគុណភាពគ្រប់ស្រូវស្ថិតក្នុងប្រភេទខ្ពស់ជាងគេបំផុតនៅតំបន់ តីង្វៀន។

មិនដឹងថាកណ្ដុរស្រែបានក្លាយជាមុខម្ហូបដ៏ពេញនិយមតាំងពីពេលណាឡើយមិនត្រឹមតែនៅក្នុងខេត្ត អានយ៉ាង ប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងមាននៅគ្រប់ខេត្តក្នុងតំបន់ប៉ែកខាងលិចនៃភូមិភាគខាងត្បូងផងដែរ។ គ្រាន់តែដឹងជាក់ម្យ៉ាងថាឥឡូវនេះតំបន់ជនបទជាច្រើននៅតំបន់ប៉ែកខាងលិចនៃភូមិភាគខាងត្បូងសុទ្ធតែមានមុខម្ហូបសាច់កណ្តុរពិសេសប្រចាំតំបន់។