ផ្សារបើកប្រជុំលក់តាមវេនកំណត់នៅថ្ងៃអាទិត្យ (ហើយនៅថ្ងៃសៅរ៍ចំពោះអ្នកនៅឆ្ងាយ)។ ពេលបើកប្រជុំផ្សារម្តងៗ មានគោប្រហែល ១០០ ដល់ ២០០ ក្បាលត្រូវបានដោះដូរ លក់ដូរ។ ចំណុចពិសេសពេលធ្វើដំណើរមកដល់ទីនេះគឺនារី បុរសសុទ្ធតែពាក់សម្លៀកបំពាក់ប្រពៃណីរបស់ជនជាតិខ្លួន។
ផ្សារមិនត្រឹមតែជាទីកន្លែងដោះដូរ លក់ដូរគោរវាងប្រជាជននៅតាមឃុំនៃស្រុក ម៉ែវវ៉ាក ជាមួយឈ្មួញពីតំបន់ទំនាបឡើងមក (ជាចម្បងគឺឈ្មួញនៅតាមខេត្ត៖ វិញភុក ត្វៀនក្វាង ភូ ថ ថៃង្វៀន ។ល។) ក៏ជាទីកន្លែងផ្លាស់ប្តូរ ជួបប្រាស្រ័យ រ៉ាយរ៉ាប់ពីមនោសញ្ចេតនារវាងមិត្រភក្ដិ ទៀតផង។
ផ្សារបើកប្រជុំនៅពេលព្រឹកប៉ុន្តែក៏មានពេលខ្លះអូសបន្លាយពេញមួយថ្ងៃ បង្កើតបានជាលក្ខណៈ វប្បធម៌ដ៏ល្អឯករបស់បងប្អូនបណ្តាជនជាតិ ក្នុងនោះជាចម្បងគឺបងប្អូនជនជាតិ ម៉ុង៕
អត្ថបទនិងរូបថត៖ ឌឹក ថ
បញ្ចូលទិន្នន័យពីកាសែតបោះពិម្ពខែ កក្កដា៖ យ័ញលើយ
