ខេត្ត សុកត្រាំង តាំងពីយូរមកហើយល្បីទាំងក្នុងនិងក្រៅប្រទេសជាមួយនឹងនំម្យ៉ាងដែលបាននាំចូលដោយជនជាតិ ចិន ចំណាកស្រុកតាំងពីសតវត្សរ៍ទី ១៧ - នោះគឺនំពាឬតៅសា។
ចំណុចលេចធ្លោរបស់នំពា សុកត្រាំង គឺមិនប្រើរសក្លិននៃប្រេងខ្លឹមណាមួយឡើយ។ សំបកនំធ្វើពីម្សៅមីកិនស្តើងៗ ហើយត្រូវបានរៀបជាច្រើនស្រទាប់។
ស្នូលនំរួមមានវត្ថុធាតុដើមជាច្រើនខុសៗ គ្នា ត្រូវបានជ្រើសរើសដោយហ្មត់ចត់ដូចជា៖ ស្ករ សណ្តែកខៀវ ខ្លាញ់ជ្រូក ស៊ុតក្រហមរបស់ពងទាប្រៃ...។
នៅពេលហូបនំពា សុកត្រាំង មានក្លិនឈ្ងុយពិសេសរបស់ផ្លែទុរេន មិនផ្អែមពេក មិនម្លាន់ពេក បណ្ដាសារធាតុច្របល់ល្មួតចូលគ្នាបង្កើតជាឱជារសយ៉ាងជក់ចិត្តអស្ចារ្យ ទាក់ទាញអតិថិជននៅគ្រប់ទីជិតឆ្ងាយ។
បច្ចុប្បន្ន ទូទាំងខេត្ត សុកត្រាំង មានសិប្បកម្មផលិតនំពាតូចធំប្រមាណ ៥០ ភ្ជាប់ទៅនឹងពាណិជ្ជសញ្ញាល្បីៗ ដូចជា៖ តឹនហ្វេវៀន កុងឡឹបថាញ់ តឹនហ៊ឹង មីត្រឹន ក្វាងត្រឹន…។
តំបន់ដី វុងធើម នៅឃុំ ភូតឹម ស្រុក ចូវថាញ់ ត្រូវបានចាត់ទុកថាជា "ទីចាប់កំណើត" នៃរបរផលិតនំពា សុកត្រាំង៕
អត្ថបទនិងរូបថត៖ ធូហឿង - ភុកថាញ់ - ទ្រុងហៀវ