អ្នករក្សា "ព្រលឹង" ស្ថាបត្យកម្មខ្មែរណាមបូ

ផ្តើមពី "កម្លាំងសន្ទុះ" នៃប្រភពទុនកម្ចីដើម្បីដោះស្រាយការងារធ្វើរបស់ធនាគារគោលនយោបាយ​សង្គម ក្នុងរយៈពេលកន្លង នារីជាច្រើននៅភូមិសាស្រ្តខេត្ត បេនត្រែ ចេះទាញយកអត្ថប្រយោជន៍ពីបង្កបង្កើន​ផលិតកម្ម បន្តថែរក្សានិងពង្រីកសិប្បកម្មផលិតកម្ម អាជីវកម្ម។ ផ្តើមពីនោះ ជួយបងប្អូននារីមានប្រភពចំណូលស្ថិរភាព អភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារ ឈានឡើងធ្វើមានដោយស្របច្បាប់នៅស្រុកកំណើតរបស់ខ្លួន។

ការខិតខំប្រឹងប្រែងហាត់សមនិងបង្ហាត់បង្រៀនបណ្តាចង្វាក់រាំប្រពៃណី ចាម អ្នកស្រី វ៉ាហ៊ៃយ៉ាប៊ៃវៃ (អាយុ ៣៧ ឆ្នាំ) ឱសថការិនីមណ្ឌលសុខភាពឃុំ ស៊ន់ហ៊ឹង ស្រុក ស៊ន់ឡុក (ខេត្ត ដុងណាយ) បានក្លាយជាអ្នកជម្រុលទឹកចិត្តចំណាប់អារម្មណ៍ដល់យុវជនយុវនារីជនជាតិ ចាម ជាច្រើននៅមូលដ្ឋាន។

បន្ទាប់ពីប្រមូលផលស្រូវរួចរាល់ មាមីងបងប្អូនគួរតែហាលចំបើងភ្លាម។ នៅពេលហាលចាំបាច់ត្រឡប់ដើម្បីចំបើងស្ងួតស្មើហើយឆាប់ស្ងួត។ មូរចំបើង ស្ងួតជាពំនូក មានប្រក់ដំបូលបាំងភ្លៀង ឬច្រកឲ្យណែនការុង ហើយយកដាក់ក្នុងឃ្លាំងរក្សាទុក។

ចំពោះប្រជាជនតំបន់ជាប់មាត់សមុទ្រស្រុក ដុងហាយ (ខេត្ត បាកលៀវ) អ្នកស្រី ង្វៀន ថាញ់ធុយ - នាយិកាសហគ្រាសជលផល ថាញ់ធុយ មិនត្រឹមតែជាកសិករពូកែមួយក្នុងការបង្កបង្កើនផលប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងមានសណ្តានចិត្តអាណិតស្រលាញ់ បើកចិត្តបើកបេះដូងជាស្រេចជួយអ្នកមានបណ្តាស្ថានភាពលំបាកលំបិនទៀតផង។

ដោយមានផ្ទៃដីជាង ១៥០.០០០ ហិកតា ដាំប្រមូលផ្តុំនៅតាមស្រុក ប៊ូដាំង ប៊ូយ៉ាម៉ឹប ភូរៀង និង ដុងភូ ខេត្ត ប៊ិញភឿក មិនត្រឹមតែជា "ធានីស្វាយចន្ទីរបស់ វៀតណាម" ប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំង ជាមូលដ្ឋាននាំមុខគេទូទាំងប្រទេសអំពីចំនួនសិប្បកម្មកែច្នៃគ្រាប់ស្វាយចន្ទី (ចំនួន ១.៤១៦ សិប្បកម្ម) ទៀតផង។

* ទីតាំងចិញ្ចឹម៖ - ត្រូវបានកំណត់យកតំបន់ចិញ្ចឹម មានតំបន់ទ្រនាប់ឬព័ទ្ធរបង ដាច់ដោយ ឡែកពីតំបន់ផ្សេង។ - កន្លែងចិញ្ចឹមសត្វនៅតំបន់ខ្ពស់ស្រឡះ ងាយបង្ហូរទឹក ឃ្លាតឆ្ងាយពីត្រូវបំពុល បរិស្ថានឬតំបន់ ប្រមូលផ្តុំធ្វើប្រព្រឹត្តកម្មកាកសំណល់ប្រជុំជីវភាព កាកសំណល់ ឧស្សាហកម្ម កាកសំណល់ក្នុងមន្ទីរពេទ្យ។

​ជំងឺដុំពកស្បែកជាជំងឺឆ្លងរាលដាលលើសត្វក្របី គោ។ ដើម្បីម្ចាស់ការក្នុងការបង្ការព្យាបាលនិងកាត់បន្ថយជាអប្បបរមាការអន្តរាយដោយជំងឺបង្កឡើង សូមចែករំលែកជាមួយបងប្អូនជនរួមជាតិអ្នកចិញ្ចឹមសត្វ អំពីលក្ខណៈសម្គាល់ដឹងនិងវិធីបង្ការព្យាបាលមួយចំនួនដូចខាងក្រោម៖

បច្ចុប្បន្ននេះ ម៉ាស៊ីនស្ទូងត្រូវបានចាត់ទុកជាដំណោះស្រាយមានប្រសិទ្ធភាព ក្នុងដំណាក់កាលស្ទូងស្រូវក្នុងគោលបំណងជួយកាត់បន្ថយបរិមាណគ្រាប់ពូជសាបព្រោះ កាត់បន្ថយចំណាយក្នុងផលិតកម្ម បង្កើនផលិតភាពការងារ បង្កើនទិន្នផល។

ការប្រមូលផលផ្កាកេសរមេអំបៅបច្ចេកវិទ្យាខ្ពស់នៅក្រុមហ៊ុនភាគហ៊ុនផ្កាត្រូពិក ម៉ុកចូវ ស្រុក ម៉ុកចូវ (ខេត្ត សឺនឡា)

១/ បច្ចេកទេសបណ្តុះពូជដោយសាកមែកបណ្តុះឫស៖ - ជ្រើសរើសមែកសាកពូជ៖ មែកសាកធ្វើពូជគឺជាបណ្តាកំណាត់ដើមរុក្ខជាតិត្រូវបានកាត់ចេញពីតួមែកនៃទងញវល្លិ៍ដែលមានលក្ខណៈមិនចាស់ពេកឬខ្ចីពេកចោលផ្នែកគល់ចាស់និងផ្នែកខ្ចីខាងលើចុង។ ដើម្បីឈើពូជធានាបានស្តង់ដារនិងគុណភាព យកតែមែកសាករបស់បណ្តាគុម្ពឈើមានអាយុកាលចាប់ពី ៣ ឆ្នាំឡើងទៅប៉ុណ្ណោះ។

យុវនារីជនជាតិ យ៉ាវ ក្រហមដើរលេងកម្សាន្តតាមដងវិថីនៅទីក្រុងជាមួយសម្រស់និទាឃរដូវ

ស្រូវធ្ងន់លូតលាស់នៅរដូវភ្លៀងព្យុះ កម្រិតសីតណ្ហភាពក៏ដូចជាប្រពលភាព កាំរស្មីខ្ពស់បានជារយៈពេលលូតលាស់ខ្លី ជាពិសេសក្នុងលក្ខខ័ណ្ឌនៃការ បម្រែបម្រួលធាតុអាកាស កត្តាអាកាសធាតុអាក្រក់ៗ កើតមានពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ កាន់តែច្រើនឡើង។ ដើម្បីធានាការបង្កបង្កើនផលស្រូវធ្ងន់មានប្រសិទ្ធភាព មាមីងបងប្អូនកសិករគប្បីយកចិត្តទុកដាក់លើបញ្ហា មួយចំនួនដូចខាងក្រោម៖

I/ មូលហេតុ រោគសញ្ញានិងយន្តការចម្លងជំងឺ៖ ១/ មូលហេតុបង្កើតជំងឺ៖ ជំងឺម៉ូសាអ៊ិចដំឡូងមីដោយសារតែវីរុសមានឈ្មោះវិទ្យាសាស្រ្តគឺ Sri Lanka Cassava Mosaic Virus (Begomovirus: Geminiviridae) បង្កឡើង។

ការកាត់តម្រឹមមែកគឺជាបច្ចេកទេសច្នៃបង្កើតរូបរាងសំខាន់និងចាំបាច់ក្នុងដំណើរការថែទាំដើមកាហ្វេជួយដំណាំលូតលាស់មួនមាំផ្តល់ទិន្នផលខ្ពស់។ ពេលកាត់តម្រឹមមែកសមស្រប ដំណាំនឹងផ្តល់ទិន្នផលខ្ពស់ លូតលាស់ឡើងវិញឆាប់រហ័ស ផ្តល់ផ្លែធំជាងនិងកាត់បន្ថយបានជំងឺដង្កូវមួយចំនួនអោយចម្ការកាហ្វេ...

ក្នុងរយៈពេលកន្លងទៅក្រុមគ្រួសារប្រជាកសិករ អាជីវកម្មជាច្រើននៅខេត្ត និញធន់ វិនិយោគ អភិវឌ្ឍគំរូដាំត្រសក់ផ្អែមអនុវត្តបច្ចេកវិទ្យាខ្ពស់តាមស្តង់ដារ VietGAP។ មិនត្រឹមតែផ្តល់ប្រសិទ្ធភាពសេដ្ឋកិច្ចខ្ពស់ប៉ុណ្ណោះទេ គំរូនេះថែមទាំងបើកចេញទិសដៅថ្មីអោយផ្នែកកសិកម្មមូលដ្ឋានទៀតផង។

ប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លងទៅថ្មីៗ នេះ បង ហ្វាង ចូវវៀតវូ (កើតឆ្នាំ ១៩៩៤) នៅភូមិ ៤ ឃុំ ញ៉ឹនគើ ស្រុក ដាក់រឡឹប (ខេត្ត ដាក់ណុង) បានជំរុញយ៉ាងខ្លាំងក្លាការអនុវត្តបច្ចេកវិទ្យាចូលក្នុងការថែទាំ កែច្នៃ រួមចំណែកលើកកម្ពស់តម្លៃគ្រាប់កាហ្វេ។

អាស្រ័យដោយក្លៀវក្លាសិក្សារៀនសូត្រ កែលម្អវាលទំនាប ស្រែភក់ល្បាប់ជ្រាំដើម្បីដាំដំណាំឈូកគួបផ្សំជាមួយការអភិវឌ្ឍទេសចរណ៍អេកូឡូស៊ី ជនជាតិ ចាម ជាច្រើនក្រុមគ្រួសារនៅទីរួមស្រុក ភឿកយ៉ឹន ស្រុក និញភឿក (ខេត្ត និញធន់) មានប្រាក់ចំណូលខ្ពស់ជាង ៥ ដល់ ៦ ដងបើធៀបនឹងការធ្វើស្រែ។

មានធាតុអាកាសក្តៅខ្លាំង ភ្លៀងច្រើន បណ្តាល អោយងាយកើតជំងឺផ្សិតមួយចំនួន បង្កអន្តរាយលើ ផ្លែគូលែន។

ប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លងទៅ ក្នុងដំណើរការដាំដុះប្រភេទដំណាំលើដីគោកមួយចំនួនដូចជា ពោត សណ្ដែកដី ប៉េងប៉ោះ ស្ពៃក្តោប ខាត់ណាមើមមូល ម្នាស់ ឃ្លោក ត្រឡាច រុក្ខជាតិឱសថ ។ល។ បងប្អូនជនជាតិបានអនុវត្តវិធីសាស្រ្តគ្របនីឡុង។

ថាច់ ធីចន្ធី ជនជាតិ ខ្មែរ កើតឆ្នាំ ១៩៨៩ ក្នុងគ្រួសារកសិករសុទ្ធសាធមួយនៅស្រុក ទៀវកឹន (ខេត្ត ត្រាវិញ)។ ឆ្នាំ ២០១៨ បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់អនុបណ្ឌិតផ្នែកបច្ចេកវិទ្យាម្ហូបអាហារនៅសកលវិទ្យាល័យបច្ចេកទេសទីក្រុង ហូជីមិញ ចន្ធី ជាមួយស្វាមីវិលមកស្រុកកំណើត ស្រាវជ្រាវរាវរកស្តាររបរប្រពៃណីយកទឹកពីផ្កាដូងឡើងវិញ។

នាអំឡុងថ្ងៃអាកាសធាតុបម្រែបម្រួលមិនប្រក្រតី តែងតែកើតមានរលកក្តៅខ្លាំងអូសបន្លាយពី ៧ ដល់ ១០ ថ្ងៃ សីតុណ្ហភាពចាប់ពី ៣៧ ដល់ ៣៩ អង្សាសេ មានកន្លែងខ្លះជាង ៤០ អង្សាសេ ជះឥទ្ធិពលមិនតិចឡើយដល់សុខភាពហ្វូងសត្វពាហនៈ បក្សីស្រុក ហានិភ័យផ្ទុះជំងឺរាតត្បាតគឺខ្ពស់ណាស់។

ក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំថ្មីៗ នេះ ប្រជាជនជាច្រើនក្រុមគ្រួសារនៅស្រុក បាក់ហា (ខេត្ត ឡាវកាយ) បានក្លៀវក្លាហ៊ានកែប្រែផ្ទៃដីមួយចំនួនដើម្បីដាំស្ពៃក្រញាញ់ខៀវ Kale (ពូជបន្លៃមានដើមកំណើតមកពីប្រទេស ហូឡង់) បើកចេញទិសដៅថ្មីអោយផ្នែកកសិកម្មនៅមូលដ្ឋាន។

ជាច្រើនឆ្នាំមុននេះ បងប្អូនជនជាតិនៅឃុំ បានលៀន ស្រុក បាក់ហា (ខេត ្តឡាវកាយ) ច្រើនតែទាញយកផលតែធម្មជាតិ (ពូជតែ Shan Tuyet នៅមូលដ្ឋាន) ផ្តល់ប្រសិទ្ធភាពសេដ្ឋកិច្ចទាប ប៉ុន្តែមកទល់ពេលនេះ អាស្រ័យដោយដាំដំណាំតែសរីរាង្គ ប្រាក់ចំណូលកើនឡើងពី ២០ ដល់ ៣០%។

ដើម្បីលើកបង្កើនប្រសិទ្ធភាព ពាំនាំសេដ្ឋកិច្ចសមូហភាពអោយក្លាយទៅជាសមាសភាពសេដ្ឋកិច្ចដ៏មានសារៈសំខាន់យ៉ាងពិតប្រាកដ រួមវិភាគទានគួរអោយកត់សម្គាល់ក្នុងការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ច - សង្គម ខេត្ត និញធន់ បានដាក់ចេញដំណោះស្រាយជាច្រើន ខិតខំប្រឹងប្រែងសម្រេចគោលដៅដល់ឆ្នាំ ២០២៥ នឹងអភិវឌ្ឍក្រុមសហការចំនួនពី ១០០ ដល់ ១២០ សហករណ៍ចំនួនពី ៥០ ដល់ ៦០ បន្ថែមទៀត អត្រានៃសហករណ៍សម្រេចបានល្អបង្គួរឡើងទៅ ស្មើនឹង ៥០ ភាគរយ

១. រោគសញ្ញា៖ ដើមចេកដែលកើតជំងឺច្រើនតែមានស្ថានភាពលឿងពីស្លឹកចាស់ៗ នៅឯខាងក្រោម បន្ទាប់មករាលដាលឡើងទៅស្លឹកខ្ចីៗ បន្តិចម្តងៗ។ រោគសញ្ញានៃជំងឺលឿងស្លឹករីករាលដាលពីគែមស្លឹករាលដាលទៅតាមទិសទ្រនុងស្លឹក។ ស្លឹកកើតជំងឺច្រើនតែស្វិត បាក់ទងនិងស្លឹកព្យួរលើស្រទបដើមចេក ជួនកាលទងស្លឹកក៏ត្រូវបាក់នៅចំកណ្តាលតួស្លឹក។

ក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំថ្មីៗ នេះ បន្លែភ្លៅកង្កែបបានក្លាយជាមុខដំណាំចម្បងរបស់ប្រជាកសិករនៅឃុំជនបទថ្មី វិញថាញ់ ស្រុក ភឿកឡុង (ខេត្ត បាកលៀវ)។

បទពិសោធន៍ចិញ្ចឹមក្របីយកសាច់

អាស្រ័យដោយធ្វើបរិវត្តកម្ម ពិពិធកម្មគំរូចិញ្ចឹមសត្វយ៉ាងសកម្ម ជាពិសេស គឺការរៀបចំដាក់ដំណើរការគម្រោង "ជួយឧបត្ថម្ភអភិវឌ្ឍផលិតកម្ម ធ្វើពិពិធកម្មការងាររកស៊ីចិញ្ចឹមជីវិតនិងពង្រីកទូលំទូលាយគំរូកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រ" (គម្រោង) ស្ថិតក្នុងកម្មវិធី ១៣៥ របស់រដ្ឋាភិបាលនោះ បងប្អូនជនជាតិ ក្ហ ជាច្រើនក្រុមគ្រួសារនៅឃុំ បាវធន់ ស្រុក យីលិញ (ខេត្ត ឡឹមដុង) បានរួចផុតពីភាពក្រីក្រហើយ។

ក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំថ្មីៗ នេះ ផ្ដើមពីការរានឆ្ការដីចោលទំនេរ យ៉ាងសកម្ម ហើយធ្វើបរិវត្តកម្មពីមុខដំណាំដែលផ្ដល់ ប្រសិទ្ធភាពសេដ្ឋកិច្ចទាបដូចជាពោត ដំឡូង មី ស្រូវ ងាក មកដាំដំណាំកាហ្វេនោះ ជីវភាពរស់នៅរបស់បងប្អូន ជនជាតិ ម៉ុង នៅឃុំ ទ័រទិញ ស្រុក ទន់យ៉ាវ (ខេត្ត ដៀន បៀន) បានកែលម្អគួរអោយកត់សម្គាល់ហើយ។

ក្នុងដំណាក់កាលដែលអាកាសធាតុផ្លាស់ប្តូរពីរដូវរងាទៅនិទាឃរដូវនិងពីរដូវស្លឹកឈើជ្រុះទៅរដូវរងារ សត្វត្រីច្រើនតែកើតជំងឺបណ្តាលឱ្យខាតបង់ដល់អ្នកចិញ្ចឹម។ ទោះជាយ៉ាងណា ប្រសិនបើអ្នកចិញ្ចឹមប្រតិបតិ្តយ៉ាងល្អតាមតម្រូវការបច្ចេកទេស មួយចំនួនដូចខាងក្រោមនេះ នឹងជួយកាត់បន្ថយការខូចខាតជាអតិបរមាដែលអាចកើតមានឡើង ដោយសារជំងឺផ្សេងៗ។